سلامتی ما
در حین انجام MBBS در معرض انواع بیماری ها و “سیستم های مدرن درمان” آنها قرار گرفتم. «درمان‌هایی» که خود می‌توانند انواع بیماری‌ها را ایجاد کنند و سپس درمان آنها… چرخه ادامه می‌یابد. درجه خاصی از سرخوردگی وجود دارد، زیرا وقتی وارد یک کالج پزشکی می شوید انتظار دارید به طور معجزه آسایی به نوعی ماشین شفا تبدیل شوید. در حالی که، در حقیقت، ما در مورد ناتوانی های انسان در رسیدگی به بسیاری از مشکلات سلامتی موجود امروز عاقل تر هستیم. حتی پس از سالها تحقیق، عمل پزشکی، حداقل در مراکز کوچک، Hit & Trial باقی می ماند.
منظورم این نیست که آلوپات یا سیستم مدرن پزشکی، آنطور که ما می شناسیم، بی اثر است. در واقع به لطف این سیستم همیشه در حال تکامل ما توانسته ایم عوارض، مرگ و میر را کاهش دهیم، از گسترش اپیدمی ها و غیره جلوگیری کنیم. این ناتوانی در پرداختن به شرایط مزمن مانند استئوآرتریت، بیماری های خودایمنی، بیماری های متابولیک مانند دیابت شیرین و غیره به طور جامع و موثر در مورد آن صحبت می کنم. در این بیماری‌ها، درمان آلوپاتیک سرکوب‌کننده باقی می‌ماند، نه شفابخش، و این دارو گاهی اثرات بدتری نسبت به بیماری داشته است!
من احساس می کنم که پاسخ در طب پیشگیری نهفته است. طب پیشگیرانه یک اصطلاح کلی برای مجموعه‌ای از موارد است که به سادگی از اتخاذ سبک زندگی سالم‌تر، ورزش‌های منظم، سیگار نکشیدن و غیره گرفته تا پیشگیری‌های خاص پیچیده‌تر مانند رعایت روزه‌های خاص یا رژیم‌های غذایی خاص برای بیماری‌های مختلف را شامل می‌شود.
علاوه بر پیشگیری، باید یک رویکرد کل نگر برای درمان که سایر شاخه‌های درمان مانند طب طبیعی، آیورودا، ریکی، طب سوزنی و غیره را با هم انجام می‌دهد، اعمال شود.