در گفت‌وگو با آنا مطرح شد؛
دبیر حمایت از کرسی‌های نظریه پردازی گفت: دستور راه اندازی فعالیت کرسی‌های آزاد اندیشی یا گفت‌وگوی آزاد به ۱۴۰۰ دستگاه و مرکز صادر شد.
حجت‌الاسلام عبدالکریم بهجت‌پور دبیر حمایت از کرسی‌های نظریه پردازی نقد و مناظره در گفت‌وگو با خبرنگار گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا، درباره تاسیس خانه گفت‌وگو در دانشگاه‌های کشور گفت: به ۱۴۰۰ دستگاه و مرکز، دستور راه اندازی فعالیت کرسی‌های آزاد اندیشی یا گفت‌وگوی آزاد را صادر کرده ایم.
وی افزود: به دنبال استقرار ستاد مرکزی تحت عنوان تاسیس خانه ملی گفتگو هستیم که در صورت راه اندازی شبکه گفت‌وگوی آزاد، ۱۴۰۰ نهاد و ارگان و تمام دانشگاه‌های کشور به آن متصل می‌شوند و در راستای فعالیت‌های خود در این مسیر پیش می‌روند.
بهجت‌پور با اشاره به بومی سازی علوم انسانی با توجه به تاکیدات مقام معظم رهبری اظهار کرد: با وزارت علوم رایزنی کرده ایم تا از گفتگو‌های نظریه پردازان علوم انسانی در تدوین کتب درسی دانشگاه‌ها استفاده شود و این موضوع همانند رابطه دانش و صنعت است که نباید تنها حرفش را به زبان بیاوریم، بلکه باید در عمل هم استفاده کنیم.
دبیر حمایت از کرسی‌های نظریه پردازی نقد و مناظره تصریح کرد: هیئت حمایت به علت برخی مسائل در زمینه استفاده از نظریات متخصصان علوم انسانی در کتب دانشگاهی ورود حداقلی داشته است، اما در حال ورود حداکثری هستیم که اگر نظریه‌ای راه گشاست باید به کتاب‌های درسی ورود پیدا کند و در میدان عمل و فعالیت دستگاه‌های فرهنگی و اجتماعی خود را نشان دهد که در حال فراهم سازی این تمهیدات هستیم.
نظریه پردازان باید نظریه استادان خود را تدوین کنند
بهجت پور درباره نبود نظریه پردازان علوم انسانی با توجه به انتقادات دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: شاید الگوی اخذ نظریه جذاب نبوده است که نتوانسته ایم در این زمینه به شیوه خوبی پیشرفت کنیم، شاگردان صاحب نظریه برای رفع این موضوع باید نظریه‌های استادان خودشان را حتی اگر آن استاد از دنیا رفته است، تدوین کنند؛ چرا که شخصیت‌های بزرگی در حوزه نظریه علوم انسانی درخشیده اند.
وی تاکید کرد: شرایطی را فراهم می‌کنیم که نظریه استادان پس از تدوین مورد توجه قرار بگیرند، تصور بنده این است که باید مشوق‌های خود را برای صاحبان نظریه بیشتر کنیم و عرصه نظریه پردازان را با این توسعه حتی در بخش بین الملل ارتقا دهیم، شاید معنای اندک تعداد نظریه پردازان در حوزه علوم انسانی و اجتماعی به این دلیل باشد که آن‌هایی که خودشان را نشان داده اند و نظریه شان را ابزار کرده اند کم است، ولی نظریه زیاد است.