در جماعت B’nai Tzedek در پوتوماک ماه گذشته، دکتر طالب م. شریف، امام مسجد واشنگتن، به جلوی حرم رفت و 200 یهودی و مسلمان آنجا را به نماز خواند. او شعار “الله اکبر” را سر داد – خدا بزرگ است.
آنچه بعد از نماز بود افطار بود، یک وعده شام برای افطار در ماه مبارک رمضان.
خاخام استوارت واینبلات گفت: «این فوق العاده بود.
این کنیسه میزبان این “افطار مسلمان-یهودی” با آنیلا علی از شورای توانمندسازی زنان مسلمان و چندمذهبی آمریکایی بود که با یهودی ستیزی و احساسات ضد اسرائیلی در میان مسلمانان مبارزه می کند. واینبلات گفت که می‌خواهد سازمان علی را “روشن کند” در حالی که “مدارا” و “تعامل مثبت” بین یهودیان و مسلمانان را تشویق می‌کند.
این افطاری که توسط کنیسه برگزار شد، برخی از لمس های یهودی را نیز به نمایش گذاشت. خاخام با دعای یهودیان و نقل قولی از اشعیا نبی آغاز کرد: “خانه من باید خانه دعا برای همه مردم باشد.” یک غذاساز مسلمان یک غذای سنتی پاکستانی تهیه کرد که آن هم کوشر بود.
واینبلات گفت: “غذا کمی تند بود اما فکر می کنم همه از آن لذت بردند.” به گفته باربارا گوترمن، رئیس کنیسه، B’nai Tzedek درهای خود را به روی همه مردم باز نگه می دارد. واینبلات گفت امیدوار است که اجتماعات و مهمانانشان با همین تصور از رویداد 30 مارس خارج شوند.
مجله دیجیتال هفته یهودی واشنگتن را از طریق ایمیل دریافت کنید و هرگز داستان های برتر ما را از دست ندهید
ما داده ها را با فروشندگان شخص ثالث به اشتراک نمی گذاریم.
ثبت نام رایگان
«راههای مختلفی برای رسیدن به خدا وجود دارد. اما در پایان روز، وجه مشترک ما می تواند ما را متحد کند.» «اعتقاد به یگانگی خداوند چیزی است که ما در آن سهیم هستیم».
گوترمن به همراه یکی از دوستان مسلمانش، گیتا باکشی، در این مراسم شرکت کرد. گوترمن گفت که وقتی امام درباره دعای مورد علاقه اش «شمع»، اعلامیه یهودیان درباره یگانگی خدا صحبت کرد، متاثر شد. سپس آن را تلاوت کرد.
«با بیان اینکه خداوند، خدای ما، خداوند یکی است، لرز داشتم. چون این یک دعای مرکزی در یهودیت است، اما باید یک دعای مرکزی در زندگی باشد.» گوترمن گفت. «خدای واحدی وجود دارد. این به من نشان داد، ببین، ما همه یکسانیم.»
اما لحظاتی بود که اختلافات بین دو گروه ظاهر شد. هنگام نماز مسلمانان، مردان جلو ایستادند و زنان پشت سر آنها زانو زدند. برداشت گوترمن آنی بود: زنان مطیع به نظر می رسند. پس از باکشی در این مورد پرسید. گوترمن به یاد می آورد که باکشی گفت: «مطمئناً نه. زنان پشت سر بودند تا از حریم خصوصی خود محافظت کنند در حالی که زانو زده بودند. همه برابر بودند.
گوترمن گفت که او شروع به درک کرد.
او گفت: “من فقط با حضور در اتاق، در مورد نماز، آداب و رسوم، غذاهای مختلف و سبک متفاوت نماز چیزهای زیادی یاد گرفتم.” زمانی که به عنوان یهودی دعا می کنیم زانو نمی زنیم. اما نماز سنتی مسلمانان بر روی سجاده انجام می شود.»
گوترمن همچنین دو دانشجوی دانشگاه آمریکایی به نام‌های تامارا لیستنبرگ و لکسی آرونین، بنیان‌گذاران بخش «دانشجویان در حمایت از اسرائیل» را به همراه آورد. آنها معتقد بودند که احساسات ضد اسرائیلی که در دانشگاه تجربه می کنند شبیه به روابط مسلمانان و یهودیان در جهان گسترده تر است. اما به گفته گوترمن، آنها با چشمان باز رفتند.
علی این رویداد را با واینبلات ترتیب داد. او هم خاخام و هم جماعتی را که به آنها کمک کردند، توصیف کرد که “بسیار سازگار”. او همچنین با خاخام و گوترمن موافقت کرد که “تجربه خوبی برای هر دوی ما بود که با سنت های ایمانی یکدیگر آشنا شویم.”
«این نوع رویدادها و فرصت‌ها به ما این توانایی را می‌دهند که فراتر از مرزهای فرهنگ و سیاست را ببینیم. این یک ارتباط انسانی است. وقتی آن ارتباط انسانی را برقرار می‌کنید، متوجه می‌شوید، اوه، او فقط یک مادر است مثل من، یک همسر مثل من، یک زن مثل من.»
در پایان شب، اعضای سازمان علی به او نزدیک شدند و از او پرسیدند که آیا می توانند در آینده چنین رویدادهایی را برگزار کنند. خاخام واینبلات نیز همین احساس را داشت. علی گفت: «ما می‌خواهیم استقبال بیشتری کنیم.
“امیدوارم این شروع فرصتی برای ما باشد تا تلاش کنیم و با هم کار کنیم و بتوانیم راه هایی برای حمایت از یکدیگر پیدا کنیم. واینبلات افزود: برای یافتن راه هایی که بتوانیم ارزش ها را به اشتراک بگذاریم. ■
[email protected]