شگفتی عجایب – هفته یهودی واشنگتن

توسط خاخام جیمز آر مایکلز

بخش تورات این هفته بشالاخ است، خروج 13:17 – 17:16.

یک جوک کلاسیک یهودی از والدینی می گوید که از فرزندشان پرسیدند که در آن روز در مدرسه عبری چه آموخته است. کودک پاسخ می دهد: «ما فهمیدیم که ارتش مصر چگونه ارتش اسرائیل را تعقیب می کند. وقتی به رودخانه ای رسیدند، اسرائیلی ها پلی برای عبور از آن ساختند. پس از آن، زمانی که مصری ها قصد عبور داشتند، اسرائیلی ها پل را منفجر کردند.

والدین ناباورانه می گویند: “آیا آنها واقعاً این را به شما یاد داده اند؟” کودک می گوید: «خب، نه، اما اگر به شما بگویم آنها واقعاً چه گفتند، هرگز آن را باور نمی کنید.»

البته درسی که کودک آموخت این بود که چگونه بنی اسرائیل هنگام خروج از مصر از دریای سرخ عبور کردند. آنقدر دراماتیک است که بنی اسرائیل وقتی به ساحل دیگر رسیدند، آواز خواندند. فیلم هایی مانند “ده فرمان” و “شاهزاده مصر” از جلوه های ویژه برای نشان دادن قدرت این رویداد استفاده کرده اند.

اما شکافتن دریای سرخ یک ترفند سینمایی نبود. این یک معجزه بود مانند کودک در شوخی، اکثر مردم در پردازش مفهوم معجزه مشکل دارند. دلیل آن این است که پذیرش یک رویداد به عنوان معجزه به این معنی است که باید قانون علت و معلول را به حالت تعلیق در آوریم.

سنت یهودی شامل معجزه می شود – در کتاب مقدس و همچنین در زندگی روزمره. در اینجا چند نمونه هستند:

شفا: وقتی فردی به شدت بیمار است و چشم انداز بهبودی ضعیف است، به این معنا نیست که ما باید امید خود را از دست بدهیم. در کار خود به عنوان کشیش، اغلب با یک بیمار بدخیم روبرو شده ام که بهبودی معجزه آسایی پیدا می کند. به همین دلیل است که ما در بدترین شرایط نماز می خوانیم. ما همیشه باید امیدوار باشیم که معجزه ای ممکن است رخ دهد.

روابط: همه ما می دانیم که روابط بین همسران یا خواهر و برادر یا بین دوستان می تواند تیره شود. چنین شرایطی می تواند آشتی ناپذیر به نظر برسد. اما قرار نیست ما در آن وضعیت تلخ زندگی کنیم. درمانگران و مشاوران می توانند شکاف احساسات بد را پر کنند و به جمع کردن افراد کمک کنند. کسانی که این نوع آشتی را تجربه کرده اند می توانند ببینند که این یک معجزه است.

رویدادهای روزانه: صدها رویدادی وجود دارد که ما هر روز تجربه می کنیم و آنها را بدیهی می دانیم – طلوع خورشید، سلامتی خوب، رزق و روزی در دسترس و منظم بودن دنیای ما. باید بدانیم که اینها و موارد مشابه همه معجزه هستند و از آنها تشکر کنیم. و اگر در مواقعی آن‌طور که انتظار می‌رود اتفاق نیفتند، معمولاً توانایی اصلاح وضعیت و بازیابی ظاهری از زندگی عادی وجود دارد. این هم یک معجزه است.

سنت یهودی قدردانی از معجزات روزانه را در دعاهای روزانه ما ایجاد می کند. نزدیک پایان آمیده، دعایی به نام مودیم خواندیم که در آن از معجزات زندگی مان تشکر می کنیم. من معتقدم که دعای مودیم همچنین به ما اجازه می دهد که منتظر معجزات روزانه باشیم و برای ادامه دادن آنها به خدا توکل کنیم.

در داستان معجزه در دریای سرخ کنایه ای وجود دارد. سه روز بعد، وقتی مردم با کمبود آب مواجه می شوند، عصبانی می شوند و هم به خدا و هم به موسی اعتراض می کنند. می توان فکر کرد که خاطره معجزه اخیر مانع بدبینی و عدم اعتماد می شود. سنت ما از ما می خواهد که به معجزات خدا تکیه کنیم و حتی زمانی که انتظار نداریم ایمان داشته باشیم.

سوالاتی برای فکر و گفتگو:

1. چگونه می توانیم معجزات روزانه را تشخیص دهیم، چگونه از آنها تشکر کنیم؟
2. اگر معجزه مورد نظر اتفاق نیفتد، چگونه می توانیم ایمان خود را حفظ کنیم؟ یعنی وقتی جواب خدا به دعای ما «نه» است، چه کنیم؟ ■

خاخام جیمز آر. مایکلز خاخام بازنشسته انجمن زندگی چارلز ای. اسمیت است.