توسط ایروین جی. منسدورف
اگر هنوز کسی معتقد است که مشکل اسرائیل فقط «روابط عمومی» است، باید روند دادرسی دادگاه بین‌المللی دادگستری درباره اتهام ساختگی «نسل‌کشی» آفریقای جنوبی علیه دولت یهودی را بررسی کند.
در مورد اینکه آیا جلسه استماع ICJ یک “پیروزی” برای اسرائیل بود یا نه، نظرات متفاوت است. به هر حال، هیچ درخواستی از اسرائیل برای توقف جنگ خود علیه حماس وجود نداشت. اما همین ایده که اسرائیل احتمالاً مرتکب نسل‌کشی می‌شود باید کافی باشد تا نشان دهد که این ارزش‌های اساسی است که مردم دارند و نه هیچ توضیحی که اسرائیل بتواند قضاوت اخلاقی یا فقدان آن را ارائه دهد. در این موضوع، با موافقت با حتی شنیدن «پرونده» آفریقای جنوبی، دیوان بین‌المللی دادگستری به‌شدت شکست خورد. هیچ “روابط عمومی” اسرائیل نمی توانست در مورد آن انجام دهد.
شکست ICJ چند وجهی بود. اولاً، اتهامی را جدی گرفت که به سادگی مضحک و پوچ بود، همانطور که هر فرد منطقی تشخیص می دهد. با این حال، در اینجا قضات، که قرار است نماینده حق در مقابل باطل باشند، نه تنها قضاوت قانونی مناسب بلکه عقل سلیم ساده را نیز اعمال نکردند. این واقعیت که قضاتی که در دموکراسی های غربی آموزش دیده اند، بخشی از این مسخره بازی بودند، نگران کننده تر است. این واقعیت نیز بود که معاهده ایجاد ICJ در پی نسل کشی علیه یهودیان دیروز تنظیم شد، اما نتوانست از یهودیان در برابر حزبی محافظت کند که آرزوی کمتری برای یهودیان امروزی ندارد.
کسانی هستند که استدلال می کنند که اسرائیل صرفاً باید «حقیقت» را در مورد مبارزه خود بگوید، اما غیرقابل تصور است که این قضات به طور کامل از حقیقت آگاه نبودند. آنها به سادگی اهمیت نمی دادند. بالاخره چه چیزی می توانستیم به این داوران بگوییم که قبلاً نمی دانستند؟
علاوه بر این، ناهماهنگی و ریاکاری استدلال حقوقی در آن آشکار بود. انحرافات قانونی که توسط رئیس ICJ جوآن ای. دونوگهو به منظور توضیح اینکه چرا نسل کشی حتی یک احتمال وجود داشت، زمانی که در سال 2017 با نظر اکثریت دادگاه مخالفت کرد و اخراج اجباری توسط بریتانیا را مخالفت کرد آشکار نشد. به دستور ایالات متحده) چاگوسیان از مجمع الجزایر چاگوس در سال 1968 – اقدامی که امروزه بسیاری آن را پاکسازی قومی می دانند – غیرقانونی نبود. یک استاندارد برای برخی، استاندارد دیگر برای برخی دیگر.
هیچ مقداری از «روابط عمومی» نمی‌تواند چیزی را برای یک نهاد قضایی که قرار است بی‌طرف باشد، اما متشکل از قضاتی است که فاقد وضوح اخلاقی برای تفکیک خیر از شر است، «تبیین» کند. اسرائیل ممکن است مجبور باشد به تصمیمات ICJ احترام بگذارد، اما این بدان معنا نیست که این تصمیمات باید مورد احترام قرار گیرند.
طعنه آمیز است که کشوری که اخیراً در مورد مسائل مربوط به نیاز به یک قوه قضاییه مستقل وسواس داشت، موضوع یک هیئت ظاهراً “مستقل” شده است که دستور موقتی را صادر کرد که توسط رئیس جمهور اسحاق هرتزوگ به عنوان “افترای خون” توصیف شد.
دیوان بین‌المللی دادگستری در اقدامی مضحک، هرتزوگ را متهم کرد که یک چهره اجماع در اسرائیل است که به خاطر میانه‌رو بودن و شخصیت ملایم‌اش شناخته می‌شود، به «تحریک» با استفاده از زبانی که هر فرد منطقی پس از نوع حمله‌ای که حماس انجام می‌دهد مناسب بداند.
ما در اینجا با یک نظام ارزشی تحریف شده سروکار داریم، نه کمبود اطلاعات. بی معنی است که باور کنیم، پس از تجربه جنایات حماس، اسرائیل باید هر چیزی را “توضیح” کند. ادامه تلاش برای متقاعد کردن مردم با معیارهای اخلاقی ضعیف که سر بریدن، تجاوز جنسی، آدم ربایی و قتل تصادفی اشتباه است، بیهوده است. البته قضات ICJ می گویند که این اقدامات وحشتناک است، اما آنها بر اساس این باور عمل نمی کنند و واقعیتی را ایجاد می کنند که در آن قربانی و نه ظالم در دادگاه است.
نمایش مضحک ICJ ممکن است مرگ حسباره را نشان ندهد، اما ثابت کرد که در حمایت زندگی است. اخلاق چیزی نیست که بتوان آن را مانند همبرگر در مک دونالد فروخت. این چیزی است که از فرهنگ، تجربیات اجتماعی و توانایی فرد در نشان دادن استقامت در برابر فشارهای فاسد ناشی می شود.
به‌جای سرمایه‌گذاری انرژی و منابع برای متقاعد کردن دیگران، با ادامه مبارزه خود برای «چراغی برای ملت‌ها» و انجام آنچه درست است، به ما کمک خواهد کرد. در مورد کسانی که حماس را نهادی مستحق حمایت می بینند، اجازه دهید ناکامی های اخلاقی آنها الگویی برای شرارت باشد.
برای هر کسی که قلب خوب و عقل منطقی دارد، این چیزی است که نیازی به توضیح ندارد.
Irwin J. (Yitzchak) Mansdorf، Ph.D.، یکی از همکاران مرکز روابط عمومی اورشلیم متخصص در روانشناسی سیاسی و عضو بخش اضطراری فرماندهی ارتش اسرائیل است.