توسط خاخام ایوان کرام
قسمت تورات این هفته بامیدبار، اعداد 1:1 تا 4:20 است.
جراح ژنرال Vivek Murtha اخیراً توصیه ای در مورد بحران سلامت عمومی ناشی از تنهایی صادر کرده است. حتی قبل از همه‌گیری کووید، آمریکایی‌ها دوره‌های طولانی تنهایی عمیق را گزارش کردند. گزارش مورتا خواستار تلاش مجدد برای ارتباطات اجتماعی است.
یهودیت بینش هایی را در مورد این چالش و برخی فرصت ها برای مبارزه با تنهایی ارائه می دهد. از آغاز تورات، می آموزیم که تنهایی سالم نیست. در پیدایش 2: 18، خدا گفت: «تنها بودن برای انسان خوب نیست. من برای آن مرد یاور مناسبی خواهم ساخت.»
Pirke Avot 1:6 هدایت می کند که ما برای خود یک دوست به دست آوریم. خاخام ها شرایط ناامیدکننده ای که تنهایی است را درک کردند. در رساله Taanit از تلمود بابلی ما داستان Honi HaMe’agel، کشوی دایره معروف را می آموزیم. او 70 سال به خواب رفت و وقتی بیدار شد کسی او را نشناخت. او به هرکسی که ملاقات کرد گفت: “من هونی هامیگل هستم.” آنها او را باور نکردند. هونی آنقدر ناراحت شد که دعای رحمت کرد و درگذشت. تلمود از راوا نقل می‌کند که می‌گوید: «این سخن عامیانه را توضیح می‌دهد که مردم می‌گویند: یا دوستی یا مرگ، زیرا کسی که دوستی ندارد بهتر است بمیرد.»
یهودیت برای ارتباط انسانی ارزش قائل است. با این حال، یهودیت همچنین از ما می خواهد که برای قطع ارتباط وقت بگذاریم. دوره هایی در زندگی ما وجود دارد که باید جدا و جدا باشیم، حتی تنها. استعاره ای که اغلب استفاده می شود این است که باید به بیابان، بامیدبار عقب نشینی کنیم. تجربیات دگرگون کننده در بیابان و زمانی که ما تنها هستیم اتفاق می افتد. موسی تنها در بیابان بوته سوزان را دید و صدای خدا را شنید. در سینا تورات داده شد و موسی بدون همراه از کوه بالا رفت. هاجر فقط زمانی که تنها بود، صدای خدا را شنید که دور از کودک رنجور خود نشسته بود. یعقوب در حالی که در بیابان تنها بود، تجربه فرشتگان و کشتی گرفتن با خدا را داشت. حتی بلعام نبی موآبی با بیرون آمدن به تنهایی در بیابان از خدا مشورت گرفت.
مجله دیجیتال هفته یهودی واشنگتن را از طریق ایمیل دریافت کنید و هرگز داستان های برتر ما را از دست ندهید
ما داده ها را با فروشندگان شخص ثالث به اشتراک نمی گذاریم.
ثبت نام رایگان
در حالی که بیابان ممکن است متروک یا خالی به نظر برسد، فرصتی برای دریافت بهتر در شنیدن خدا فراهم می کند. همانطور که داستان Chasidic پیش می‌رود، پسر کوچکی که از پدرش خواسته بود به او اجازه دهد در جنگل دعا کند، توضیح داد: “خدا ممکن است همه جا یکسان باشد، اما من نیستم.”
بامیدبار، کتاب چهارم تورات، با این جمله آغاز می شود: «خداوند در بیابان با موسی صحبت کرد». خدا صحبت می کند ما را به داستان ایلیا که از دست پادشاه شرور آخاب فرار کرد و در غاری پنهان شد، پیوند می دهد. آنجا نشسته بود، تنها و مشغول مراقبه بود. در اول پادشاهان 19، الیاس زمانی که سکون می یابد، خدا را درک می کند، هم در دنیای اطرافش و هم در درون خودش. ما نیز وقتی می‌توانیم از حواس‌پرتی‌ها دور شویم، چه در سینا، چه در جنگل یا در خلوت خانه‌هایمان، خدا را پیدا کنیم. بر این اساس، هنگامی که از تجربه ای از خدا پرسیده می شود، بسیاری گزارش می دهند که وقتی در طبیعت تنها بودند، احساس الهی می کردند.
سنت ما از ما می خواهد که خدا را به افکار خود دعوت کنیم. همانطور که مزمورنویس نوشت، خدا را همیشه در پیشگاه خود نگه دارید. خداوند در تنهایی ما همنشین ما خواهد بود. اگر توجه خود را به جستجوی خدا و لذت بردن از خدا به عنوان خالق خود معطوف کنیم، می توانیم احساس تنهایی را کاهش دهیم. تنهایی خاک حاصلخیزی است که حضور خدا در زندگی ما می تواند رشد کند.
استادان چاسیدی ما را تشویق کردند که اوقاتی را برای تنهایی بسازیم. آنها تمرین معنوی hitbodut را پایه گذاری کردند، به تنهایی به جنگل یا مزارع می رفتند تا به دنبال گفتگو با خدا باشند. به تنهایی و به دور از حواس‌پرتی‌ها، می‌توانیم به بهترین وجه خواسته‌های فیزیکی خود را کنار بگذاریم و ویژگی‌های بد شخصیت خود را ترمیم کنیم. در تنهایی خود می توانیم نگرانی هایی را که ذهن ما را به هم می ریزد و روحمان را لکه دار می کند تعدیل کنیم.
تنهایی یک بحران بهداشتی در آمریکا است. یهودیت از دیرباز نیاز به همراهی را تشخیص داده است. با این حال، تورات همچنین با ایجاد یک تمرین معنوی از تنهایی، اصلاحی برای تنهایی ارائه می دهد. هم دوستی و هم تنهایی برای سلامت جسمی، روانی و روحی ما حیاتی هستند. ■
خاخام ایوان جی کریم خاخام استودیو یهودی در راکویل است.