اندرو سیلو-کارول | JTA
برت باچاراچ، ترانه‌سرا، که در دهه‌های 1960 و 70 به همراه ترانه‌سرای قدیمی‌اش، هال دیوید، مجموعه‌ای از آهنگ‌های موفق از جمله «آلفی» و «قطره‌های باران را نگه می‌دارند» در خانه‌اش در لس‌آنجلس درگذشت. او 94 بود.
باچاراچ و دیوید، هر دو یهودی نیویورکی، همچنین تعداد زیادی آهنگ نوشتند که دیون وارویک را به یک ستاره بزرگ تبدیل کرد، مانند «Walk on By»، «Do you know the way to San Jose» و «I Say a Little Prayer».
این دو در حین کار در ساختمان بریل – یک مکه میدتاون منهتن برای انتشارات موسیقی که تعداد زیادی از ترانه سرایان یهودی از جمله تیم های کارول کینگ و گری گوفین و بری مان و سینتیا ویل را در خود جای داده بود به شهرت رسیدند. اما برخلاف همسالانشان که برای بازار رو به رشد نوجوانان می نوشتند، آهنگ های آنها با ظرافت و عاشقانه خاصی مشخص می شد که بیشتر از راک اند رول به کتاب ترانه های بزرگ آمریکایی و برادوی می کشید.
به طور مناسب، این زوج با دیوید مریک، تهیه کننده برادوی، در موزیکال «قول‌ها، قول‌ها» در سال 1968 همکاری کردند که دو موفقیت از جمله آهنگ عنوان و «دوباره عاشق نخواهم شد» به دست آوردند. آن نمایش نیز تبار یهودی قوی داشت: کتاب نمایشنامه نویس افسانه ای نیل سایمون بر اساس فیلم «آپارتمان» در سال 1960، نوشته بیلی وایلدر و ای ال دایموند ساخته شد.
Bacharach در Forest Hills، Queens بزرگ شد. پدرش روزنامه نگار و مادرش یک نوازنده آماتور بود. او در زندگی نامه خود در سال 2013، “هر کسی که قلب داشت”، که با رابرت گرینفیلد نوشته شده بود، یادآوری کرد که “هیچ کس در خانواده من هرگز به کنیسه نرفت و به یهودی بودن توجه زیادی نکرد.”
با این حال، جاناتان فریدمن، نویسنده کتاب «کلزمر آمریکا: یهودیت، قومیت، مدرنیته» به هفته یهودی نیویورک در سال 2013 گفت که آنچه موسیقی باچاراخ را یهودی کرد «بازی وحشیانه او با امضای زمان» بود. او به زمان امضا چه [George] گرشوین باید آکورد را تغییر دهد.” او باچاراچ را «واقعاً جسور و آزمایش‌گر» خواند، که نمونه‌ای از کارهایی است که به نظر او هنرمندان یهودی هنگام ورود به فرم‌های محبوب و ساختن آنها انجام می‌دهند.
باچاراچ همچنین اولین آهنگسازی بود که در مجموعه «موسیقی بزرگ یهودی» اواخر دهه 1990، جان زورن، نوازنده تجربی جاز حضور داشت. در یادداشت‌های ژاکت سی‌دی، زورن از او به خاطر تغییر نکردن نامش تشکر می‌کند و اشاره می‌کند که باچاراچ «یکی از نابغه‌های بزرگ موسیقی عامه‌پسند آمریکایی است – و او یک یهودی است».
در دهه 1970، باچاراک از دیوید و وارویک جدا شد و با کارول بایر ساگر، ترانه سرا، یکی دیگر از نیویورکی ها، وارد یک همکاری جدید – و سومین ازدواج از چهار ازدواج – شد. معروف ترین آهنگ آنها سرود جمع آوری کمک های مالی برای ایدز «دوستان برای همین هستند» بود.
باچاراچ تقریباً تا پایان عمرش مشغول بود و فعالیت‌های بعدی‌اش شامل همکاری با ستاره راک الویس کاستلو بود. او در مجموع برنده هفت جایزه گرمی شد که آخرین جایزه در سال 2006 برای آلبوم موسیقی پاپ خود “در این زمان” بود. در سال 1983، در اوج “موج جدید” بریتانیا در راک، یک نسخه سینت پاپ از آهنگ 20 ساله Bacharach-David “(There’s) Always Something There to Remind Me” توسط Naked Eyes به ده برتر بیلبورد.
باچاراک در نهایت با وارویک و دیوید متحد شد. در سال 2012، 40 سال پس از ورود آنها به تالار مشاهیر ترانه سرایان و اندکی قبل از مرگ دیوید در سن 91 سالگی، باچاراچ و دیوید جایزه گرشوین کتابخانه کنگره را برای آهنگ عامه پسند دریافت کردند – که به نام آهنگساز یهودی که باچاراچ مدت ها بود به او احترام گذاشته بود. مقایسه کرد.
The post برت باچاراچ، سازنده پیشرفته یهودی دهه 60 و 70، در 94 سالگی درگذشت اولین بار در هفته یهودی واشنگتن پدیدار شد.